Jak radzić sobie z trudnymi ludźmi w pracy?
Jak radzić sobie z trudnymi ludźmi w pracy?
Niezależnie od tego, czy pracujesz w biurowym open space'ie, pracujesz w sprzedaży i regularnie odwiedzasz klientów – w obu przypadkach musisz pracować z ludźmi. Czy to w realu czy online - nie da się pracować solo.
Tak więc pół żartem pół serio oto niektóre z najczęstszych typów kłopotliwych osobowości, jakie napotkasz u współpracowników. Podaję kilka pomysłów jak skutecznie sobie z nimi radzić.
1. Bumelant
Zawsze znajdzie się ta jedna osoba, która z chęcią odda innym swoje obowiązki, ale kiedy przyjdzie do zasług, to weźmie je na siebie. Jest to dość drażniące i niesprawiedliwe.
Rozwiązanie:
Jeśli nie wyjdziesz tej osobie na przeciw, wtedy ty (i członkowie twojego zespołu) mogą paść jej ofiarą – podważy ona wartość waszej ciężkiej pracy. Zabierz głos i rozważnie skonfrontuj się z nią – zapytaj „jaki dokładnie jest twój wkład w nasz projekt?”. Musisz przy tym pozwolić im mówić co myślą. Dostarczy ci to cennych informacji na temat ich sposobu myślenia i oglądu na świat. Jeśli to nie zadziała, zawsze możesz wybrać się bezpośrednio do szefa lub menedżera i wyjaśnić, a co ważniejsze udokumentować, co faktycznie zostało wykonane i przez kogo.
2. Bierny agresor
Choć nie narzeka otwarcie, że ktoś inny nie wkłada wystarczająco wiele wysiłku w swoją pracę, bierny agresor nie może oprzeć się pokusie napomknięcia, jak późno to zarwał całą noc lub narzekania na „absurdalną” ilość roboty, jaką musiał wykonać.
Rozwiązanie:
To całkiem proste. Zwykle ignorowanie tego typu komentarzy działa najlepiej, ponieważ zwrócenie na nie uwagi będzie wskazywało jedynie na akceptację takich prób. Kluczem jest tu milczenie. Bierny agresor wykazuje również pewne skłonności do bezpośrednich zachowań, graniczących z agresją psychiczną – oczywiście w takich przypadkach należy się zgłaszać do działu kadr.
3. Histeryk
Histerykiem nazywamy osobę o wysokich oczekiwaniach i przytłaczającym typie osobowości, ze skłonnością do przerysowanej reakcji na pozornie drobne zdarzenia. Psychologowie opisaliby taki przypadek jako osobowość neurotyczną o skłonnościach histrionicznych. Takie osoby nadmiernie dramatyzują przy jakimkolwiek zaburzeniu porządku.
Rozwiązanie:
Najprostszym sposobem na poradzenie sobie z takimi ludźmi jest po prostu zignorowanie ich prowokacji. Osoby o skłonnościach do dramatyzowania uwielbiają napięte sytuacje, ale przede wszystkim uwielbiają być w centrum uwagi. Tak więc im częściej reagujesz na ich dramatyzowanie („Ojej, naprawdę ci się to przydarzyło?”), tym bardziej karmisz ich pragnienie bycia dostrzeganym i podziwianym. Zamiast tego, po prostu zignoruj ich utyskiwania i rób swoje. Komunikat mówiący „nie jestem zainteresowany” prędzej czy później zostanie zaakceptowany.
4. Mądrala
Istnieją przynajmniej dwa warianty tego typu osobowościowego. Mądrala detalista czerpie satysfakcję z czepiania się drobiazgów, nie dostrzegając przy tym szerszej perspektywy. Mądrala zaradczy to z kolei osoba, która „nalega na naprawienie twoich problemów, nawet jeśli ty sam nie chcesz aby zostały naprawione, albo sam w ogóle nie widzisz żadnego problemu”.
Rozwiązanie:
Niepożądane opinie mogą być denerwujące jak alarm samochodowy, który wyje całą noc nie pozwalając ci zasnąć. Kluczem do sukcesu jest zignorowanie zarówno sytuacji, jak i komentarzy, nie przyjmując jednak postawy całkowicie lekceważącej. Spróbuj powiedzieć coś w rodzaju „dzięki, przemyślę to”. A jeśli czujesz się sfrustrowany, pociesz się wiedząc, że ta osoba jest najprawdopodobniej postrzegana jako potencjalnie nieprzyjazna, niepewna siebie lub zbyt mocno próbująca wpasować się do grupy.
5.Lizus
Lizus nie może się doczekać okazji na popisanie się przed szefem. Ten współpracownik jest zawsze gotów, aby przypomnieć szefowi, jaki jest wspaniały – nawet jeśli dzieje się to kosztem innych.
Rozwiązanie:
Denerwujący? Z całą pewnością. Szkodliwy? Niezupełnie, o ile oczywiście nie próbuje cię zniszczyć żeby tylko wyforsować swój pogląd. Zazwyczaj tego typu osoby są łatwe do wykrycia, gdy zostaną nakryte na gorącym uczynku, ale generalnie warto być czujnym. Kluczem jest tu zrozumienie, że ta osoba wyraźnie szuka zarówno czyjejś uwagi, jak i uznania i nie ma to z tobą nic wspólnego. Ten typ zachowania jest zazwyczaj dość oczywisty dla drugiej osoby.
6. Ofiara
Niezależnie od tego, jak dobrze się wiedzie, na pewno jest coś, na co można ponarzekać, a co ważniejsze – ktoś, kogo można o te trudności obwinić. Ciężko pracować z kimś wiecznie niezadowolonym, niezależnie od tego czy jest to niezadowolenie uzasadnione, czy nie. Co gorsza, chroniczne narzekanie jest zaraźliwym nawykiem, który może prowadzić do toksycznej i negatywnej atmosfery w miejscu pracy.
Rozwiązanie:
Ludzie z mentalnością ofiary nie wierzą, że mają jakąkolwiek kontrolę nad sytuacją (lub konkretnymi obszarami ich życia). W ich świecie wiecznie ktoś im coś wyrządza. Czasami jest to część większej teorii o wymierzonym w nich spisku, co sprawia, że zmiana tego typu wzorców zachowania może być problematyczna. Jeśli nie posiadasz zdrowego zasobu inteligencji emocjonalnej (a także cierpliwości) – najlepiej jest przytaknąć temu, co mówi ofiara, bez zgadzania się z tym, a potem zwyczajnie się oddalić. Kluczem jest uniknięcie dalszego zaangażowania w rozmowę z ofiarą i zebranych przez nią dowodów na pytanie, dlaczego ich życie jest takie, jakie jest.
Może warto przeczytać?
